Hans Wipperfürth

Aus: En Stadt voll Minsche

De Beckendorfer Dom

Nä Jung, dat es kei Jeisteställche,
su hör ich mingen Ohm,
dat es dem Rochus si Kappelche,
der Beckendorfer Dom,

gebaut vun Beckendorfer Bore.
Ich moot op Ziehe stonn
öm en dä Dom erenzelore.
Wie doch die Zigge wigger jon!

Soch us, als bröche bahl zosamme,
de Kalk feel vun de Wäng.
Dä Rochus sollt sich doch jet schamme!
Loß jon, kumm wigger Schäng!

De stärkste More däte baschte,
half Kölle jingk kapott,
die brunge Bonze jingke kaaschte:
Dem Rochus heelt dat Mott.

Kippwäjelcher voll Kölle schürchten
elans nom Hardter Loch,
en Trümmere un Schutt zom Förchte,
stund dat Kapellche noch.

Öm Säje für et Klütteklaue,
han stellchens he un flöck
jebet die Ihrefelder Fraue
om Wäch zer Hölzer Brück.

E Hochhuus bauten se donevve,
der Sonnesching wood rar.
Deit einer noch e Käzje klevve,
dem Rochus vörm Altar?

Noch steit, wann langsam wiggerzöggelt
dä Blechkarossestrom,
am Hochhuus dä Betong zerbröggelt,
dä beckendorfer Dom.

Hans Wipperfürth
„En Stadt voll Minsche“
Zum Andenken an Meinen Vater, dem ich mein Kölsch verdanke.
ISBN 3-927658-72-3
rb